Egeltje prik

Kerst 2020, gedichtje voor Irene's begeleiders

Egeltje prik, raak me niet aan,

Al mijn stekels zullen op je gericht staan.

Blijf van me af, stoor me niet,

Een boze blik van mij ligt in het verschiet.

Ik weet ook zelf niet waarom ik me zo gedraag,

Ik kan geen antwoord geven op die vraag,

Ik mopper op alles, elk ding en elke persoon,

Vraag me niet waarom, het gebeurt gewoon.

Het wordt me te veel, ik begrijp het niet meer,

Het gebeurt steeds opnieuw, elke keer,

Ik weet dat men me wil helpen, dat is heel fijn,

Dan kan ik soms ook de zachte Irene zijn,

Dan lach ik, dan zing ik, dan knuffel ik graag

en dan voel ik dat ik me beter gedraag,

dat iedereen weer tegen me lacht,

dan worden ineens die stekeltjes weer zacht.

Ik heb jullie zo nodig, zonder jullie lukt het niet,

Ik weet niet hoe het komt, maar ik geef jullie verdriet,

Toch kan ik anders, en heb ik veel plezier,

Dan ben ik een lief mens, en echt geen stekeltjesdier.

Ik voel het, ik weet het, het komt voor elkaar,

Het gaat me lukken in dit nieuwe jaar,

Met al jullie hulp komt er weer rust in m’n koppie,

Geloof me, het nieuwe jaar wordt helemaal toppie.