2001

Irene is dit weekend naar de Kopermolen geweest. Dit was haar laatste proefweekend voor ze er echt gaat wonen. We komen haar op zondagavondhalen en ze sprint meteen op ons af om te vertellen dat ze zich rot is geschrokken, want ze had gehoord over die opname!

Ze zit er helemaal vol van, Corine moet naar het ziekenhuis om haar biceps te laten verlengen. Ze moet naar het AC, weet Irene te vertellen, in Rotterdam. Aan alles is te merken dat ze iedereen al het naadje van de kous heeft gevraagd.

 

Terwijl we naast elkaar op de trap zitten te wachten op de schoolbus, zegt ze:

"Als in het Sophia Kinderziekenhuis een baby'tje huilt dan moet de dokter wel even kijken, want misschien heeft dat baby'tje wel pijn." Als ik haar vraag waarom dat baby'tje pijn heeft, zegt ze: "omdat het een middenoorontsteking heeft."

Ik vraag haar of zij dat ook wel eens heeft gehad. Eerst zegt ze nee, maar dan verbetert ze zichzelf: "oh ja, toen ik klein was". Ik vraag haar of ze toen ook pijn had. "Dat weet ik niet", zegt ze,  "ik droomde erover, maar nou weet ik het niet meer hoor!" Onderwerp gesloten!

 

Er was een tijd dat dit een onderwerp was dat nooit gesloten leek te kunnen worden. Altijd maar stond het centraal in ons leven met Irene, altijd maar weer dat huilen van de pijn. Steeds maar opnieuw weer die oorontstekingen. In het gunstigste geval had ze een loopoor, zodat ze tenminste geen pijn had.

 

Huilen, huilen,

Zingen, zingen, zingen.

Doorwaakte nachten,

Wachtkamer in het SKZ,

Dokters in witte jassen,

Truitjes nat van de tranen,

Buisjes los in het oor,

Buisjes opnieuw los in het oor,

Operatie,

Bactrimel,

Neus spoelen,

Huilen, huilen, huilen,

Zingen, zingen, zingen.

 

Ergens, ver weg in Irene's hoofd, zit nog de herinnering aan deze tijd. Het woord ziekenhuis draagt veel onheilspellends in zich. Dat woord bepaalt even weer haar gedachten, haar dromen.

Meestal komt ze niet met haar gedachten bij dat plekje in haar hoofd met die boze herinneringen, gelukkig maar! Maar nu dus even wel en gelukkig laat ze dat merken.