Toen Irene een peutertje was ging ze naar De Drie Turven, twee ochtenden in de week. Toen zeiden we: Irene gaat naar de peuterschool, nu noemt met het Kinderdagverblijf. Irene ging daar met plezier naar toe, vooral ook omdat een buurvrouw daar leidster was, een buurvrouw met heel veel ervaring. Ze wist precies wat Irene nodig had. 

Daarna ging Irene naar het MKD de Bolderkar op advies van de mensen van de SARR (Stichting Autisme Riagg R'dam). Zoals te lezen is op de betreffende pagina was dit geen succes. Voor Irene in de eerste plaats niet, maar voor ons als ouders ook niet. 

Daarna volgden een paar jaar op het Zonnehof, een kinderdagverblijf voor kinderen met een verstandelijke beperking, waar ze het goed heeft gehad.

Vervolgens ging Irene naar de Herman Broeren School in Delft, een ZMLK school. Uiteindelijk kwam ze terecht op de St. Mattheusschool in Rotterdam.  Op de pagina Schoolverlater is het waarom van deze overstap te lezen.

Wat was dit een fantastische tijd voor Irene. De autiklassen boden precies wat zij nodig had. De mensen, de sfeer in de school, het is moeilijk te bedenken wat daar anders zou hebben gemoeten. Een heel sterk punt was hun gebruik van muziek. 
Na haar schooltijd volgende de Dagbesteding voor Volwassenen. Op een aantal plaatsen heeft Irene een dagbesteding bezocht en steeds was Irene's hoofdactiviteit de Huishoudelijke Dienstverlening.