17 oktober

Na een douche en een brunch bij terugkomst in Savuti camp, vertrokken we naar de airstrip. Nu vlogen we met een 12 persoons vliegtuigje, genaamd caravan!?, hetgeen al heel wat comfortabeler was dan dat vierpersoons bakje waarmee we kwamen. We moesten een tussenlanding maken, maar waren toch na een uurtje op Kwhai-airstrip, en daar stond een Landcruiser op ons te wachten, die ons naar Sango Safari Camp bracht. Hier zullen we drie nachten blijven. We zijn hier niet de enige gasten en dat is wel zo prettig, te veel aandacht benauwd wel een beetje. Er is hier een jong stel uit Oostenrijk, een ouder stel uit NZ, mensen uit Manchester en twee Fransozen. Met de eerste 4 mensen maakten we meteen alweer een game-drive. Gideon heet hier onze gids. Hij kondigde aan dat we zo snel als hij kon, naar een plek aan de Khwai River waar leeuwen waren gesignaleerd. Ik ben nog vergeten te vertellen dat Jan bij het instappen in de auto zijn been had bezeerd tijdens onze laatste game-drive in Savuti camp, waardoor er in no time een gigantische bult in zijn kuitspier kwam, die erg pijnlijk was. Dit was een omstandigheid voor Jan waardoor het ontzettende heen en weer geschud achterin de landcruiser niet echt een pretje was. Na een uur hobbelen door Moreni-park kwamen we bij de bedoelde plek en inderdaad, daar zagen we de leeuwen. Één leeuw en zes leeuwinnen lagen langs het water. In het water lag een dode buffel. De leeuwen hadden hem gedood, het beest was hierbij in het water terechtgekomen en vervolgens konden de leeuwen niet meer bij hun buit, omdat daar de krokodillen waren. De leeuwen lagen te wachten op hun kansen, maar die kwamen niet in de tijd dat wij stonden te kijken. Ook een gier zat al op een afstandje op zijn beurt te wachten.
Na een tijdje keerden we weer tentwaarts. Het eten met zo'n grote groep is toch wel weer erg leuk. Vooral de Oostenrijkers en de Nieuw Zeelanders blijken wel leuke mensen te zijn.
We mogen hier absoluut niet alleen naar de tent lopen als het donker is, dus onder begeleiding gingen we naar de tent, die inmiddels zonder airco al lekker koel was, zo zelfs, dat ik in de loop van de nacht een pyjama aan deed!!

18 oktober
Dit alles was gisteren, nu hebben we inmiddels alweer een game-drive gedaan. Op een rustiger manier uiteindelijk naar de plek waar gisteren ook de leeuwen zagen. We reden nu niet door het Moreni National Park, maar aan de andere kant van de rivier. Omdat dit geen nationaal wildpark is, mogen de auto's van de paden af, zomaar de wildernis inrijden, waardoor we erg dicht bij de dieren kunnen komen. De Khwai River lijkt een riviertje als de Ruiten A, stroomt lieflijk door het landschap, mooie kleine waterlelies, veel vogels, hier en daar wat antilopen, waarvan ik de namen niet kan spellen, maar dat zoek ik nog op. We moeten maar een lijst maken van alle dieren die we zagen in de afgelopen weken!
Maar terug naar de Khwai River, die is dus absoluut niet zo lieflijk als je zou denken. Er huizen krokodillen en nijlpaarden op bijna onzichtbare plaatsen. Onderweg zagen we een groepje jonge hyena's, olifanten, verschillende soorten ooievaars, giraffes. We merken wel dat we in Savuti Camp al ontzettend veel hebben gezien, we denken dat niets daar meer overheen kan. Maar het landschap met de rivier is prachtig! Na een tijdje kwamen we weer bij de leeuwen. Nu zagen we ze vanaf de andere kant van de rivier, wat het allemaal beter zichtbaar maakte. En tjonge, wat weer een beeld! De leeuw lag vlak bij wat over was van de buffel. Blijkbaar waren ze erin geslaagd om het beest op de wal te krijgen en hadden ze zich er enorm aan tegoed gedaan. De leeuwinnen lagen op een afstand uit te buiken, buiken die zichtbaar dikker waren dan gisteravond. Wat het meest imponeerde waren de twee krokodillen, die zich nu te goed deden aan de buffel, in het water lagen nog een paar en op een gegeven moment kwam er een grote uit het water gekropen om ook aan te schuiven bij het buffel-buffet.
Nooit gedacht dat het moeite zou kosten om weg te gaan van zo'n tafereel, zoveel gruwelijks. Maar het is echt bijzonder om al dat onderlinge gedrag te zien. Op de oever van de Khwai lag nog een hele grote krokodil. En verder zagen we nog weer allerlei soorten antilopen en vogels.
Na de lunch, douche en power-nap vertrokken we voor een boottochtje op de Khwai, in een mokoro, dit zijn smalle bootjes, oorspronkelijk gemaakt van boomstammen.  Nu gebruikt men daar een kunststof voor om te voorkomen dat er te veel bomen voor gekapt moeten worden. Ze worden voortbewogen door de punters, zoals in Giethoorn. Dit tochtje was werkelijk prachtig, heel stil en vredig. Geen enge dieren die met ons mee zwommen, zoals krokodillen of nijlpaarden. Toen we terugkwamen op ons startpunt lagen er echter wel vier nijlpaarden op ons te wachten, gelukkig op een veilige afstand!
Op de terugweg werd het donker. Gideon, de gids, scheen met een grote lamp om zich heen om nog meer wild te spotten. En dat lukte, o.a. zagen we een nijlpaard en een jong nijlpaardje.
's Avonds was het erg gezellig aan tafel, leuk om al die verhalen van iedereen te horen.

19 oktober.
Jan's been is nog steeds dik, maar wordt wel wat dunner. De Nieuw-Zeelander blijkt arts te zijn. Van hem heeft Jan een hele lage dosis aspirine gekregen om de kans op trombose op de vlucht naar Amsterdam te verkleinen.
We hebben een andere gids nu, Gideon is vertrokken om een mobiel tentenkamp te begeleiden. Onze nieuwe gids heet Fourfour. Het is onduidelijk, ook voor hem, waarom hij deze naam kreeg. We raken er bijna aan gewend om zoveel dieren te zien, ongelofelijk. We zien hier andere antilopen, zoals ik al schreef de dagen hiervoor, intussen leer ik de namen kennen: waterbokken, lechwe, koedoe, gewone reebok. Olifanten, verwet-apes, luipaarden. Één van de luipaarden lag onder een boom en boven in die boom lag zijn vangst van de dag, een implala. Weer zo iets wonderlijks, de impala is even zwaar als de luipaard zelf en toch lukt het haar om dat gewicht naar boven te zeulen. We reden ook nog weer naar de plek waar de leeuwen zich tegoed deden aan de buffel. Nu waren er geen krokodillen, wel nog de leeuwen. In de bomen en op de grond rond deze plek zaten wel 40 gieren te wachten op hun beurt bij de consumptie van de buffel. Op het laatst moesten we nog haasten om op tijd terug te zijn zodat Alex en Bernhard, op tijd konden vertrekken naar de airstrip. In die haast riep Alex opeens, stop!! , een luipaard. Deze hing zo ongeveer over de weg. We blijven het bijzonder vinden hoe weinig die gevaarlijke beesten reageren op auto's.
Morgen verder. Het is de vraag wanneer jullie dit verhaal kunnen lezen. We hebben nu geen internet meer, zoals we al schreven. Waarschijnlijk kunnen we vanuit Johannesburg wel wat sturen.