7 oktober, naar Twijfelfontein,
Vanuit de Erongo Wilderness Lodge vertrokken we richting Twijfelfontein. Het was bijna jammer om te vertrekken, men was er erg vriendelijk en na die eerste rampzalige nacht, sliepen we de dag erna prima. De reis ging vrijwel geheel over gravelwegen. Dit is zoveel meer dan wij op voorhand hadden gedacht. We wisten dat we een pittige reis zouden maken qua afstanden, maar dat zo'n groot deel over echt slechte gravelwegen zou gaan hadden we niet verwacht. De snelheid was gemiddeld niet veel meer dan 60 tot 70 km, en dan doe je erg lang over ong. 380 km. Onze overnachting was in Twijfelfontein Country Lodge. Dit was een heel wat grootschaliger gebeuren dan wat we tot nu dan toe hadden meegemaakt. Het verschil was dat het personeel ook meteen veel onvriendelijker en afstandelijker was, geen tijd voor een praatje, grote desinteresse, ook ten aanzien van het eigen werk, hangen over een hek met eindeloos de telefoon aan een oor, van grote afstand naar een collega schreeuwen enz. We hoorden dat er de dag ervoor olifanten vlak bij het hotel waren geweest, maar wij zagen er nog geen.

8 oktober, Twijfelfontein en naar Etosha

De volgende ochtend stonden we al voor 8 uur klaar om met de eerste gids mee te gaan om de "engravings" te gaan bekijken waar Twijfelfontein om bekend staat. Het gebied van de deze rotsgravures staat op de Werelderfgoedlijst van de Unesco. Het was een prachtige verzameling, niet eens in grotten, maar zomaar aan de brandende Namibische zo'n blootgesteld. De foto's zullen laten zien hoe mooi dit was. Daarna gingen we weer op weg, nu naar een hoogtepunt van de reis, nl. het Etosha park.