Het national park ligt bovenop het plateau ( even googelen !) en beslaat bijna de helft ervan. We zouden tussen 6.30 en 7 uur terug zijn bij een vertrek om 3 uur. Daar we een gezamenlijk diner hebben aan 1 tafel, moesten we wel zeker weten dat we op tijd terug zouden zijn, maar in de Lodge hadden ze daar ervaring mee en dat zou wel goed komen. We vertrokken even voor 3en dus dat was een goed begin. We waren nog even naar het Duitse soldaten kerkhof gelopen dat vlak bij de start van de drive ligt. Een 30 tal doden in 1904 bij het onderdrukken van een opstand van de Herero stam ( die verloren 50.000 mensen!) . Voor de Duitsers zijn er op diverse plaatsen al monumenten, maar voor de Herero's nog niet. Deze daad is door de Volkenbond als eerste genocide aangemerkt, was het daar maar bij gebleven.
Het park staat niet bekend om zijn wild, temeer omdat het wild dat er is, nogal schuw gedrag vertoont. We begonnen met een hele lange rit over een erg hobbelige zandweg die ons eerst weer buiten het park bracht. We hadden al bijna spijt en onze nieren ook. Direct nadat de tocht naar boven ging zagen we al een groep luidruchtige bavianen en even later een giraffe. Later zouden we nog vele giraffes zien en 1 liep nog geen 10 meter voor ons langs ( we zaten in een soort verborgen kijkhut). Later nog veel wilde beesten(=gnoe), oryx(= gemsbok) en bastaard gemsbok (,Ruane antilope), sabel antilope, kudu's, dikdik's en eland gezien. De Eland is een enorm dier en weegt soms 900 kg. en dat is meer dan een zware buffel. De buffel is 1 van de grote 5 ( leeuw, olifant, neushoorn, buffel en luipaard) en die komt in Namibie alleen op het Plateau voor. We zagen een kudde van ruim 30 stuks : imponerend , ook de onderlinge rangorde. Verder nog een witte neushoorn gezien: al met al toch wel een geslaagde tocht wat wild betreft. We kwamen echter pas na half acht aan bij de plaats van vertrek en toen moesten we nog 20 km over een onverharde( en uiteraard onverlichte) rulle zandweg met diverse rivierbeddingen te kruisen en op de verharde weg aangekomen was de ingang naar de Lodge ook bijna niet te zien. Op dat soort spanning zit ik niet meer te wachten. We moesten eigenlijk om half acht terug zijn, maar het werd iets na achten. Het leuke is dan dat men blij is dat je er bent, maar we hebben wel de borrelverhalen gemist. Redelijk goed geslapen met aan 1 kant alleen maar glas zonder iets ervoor, maar dat leverde vanmorgen wel hele mooie uitzichten op vanuit bed op het Plateau.