Naar en in Timaru, 5 oktober,

's Ochtends, 5 oktober, vertrokken we op tijd uit Queenstown, richting Cromwell om naar Timarau te rijden. Zo kwamen nog een keer langs het bungeejumpen vanaf Kawarau Bridge. Tot dan toe geen problemen. Maar gaandeweg daalde de temperatuur. Na Cromwell hadden we over de Highway 8 naar het noorden willen gaan, maar we zouden dan over de Lindis Pass, hoger dan 900 m, gemoeten, zonder sneeuwkettingen niet te doen en ook niet toegestaan. Dus gingen we richting Alexandra over de Highway naar het zuiden en in Alexandra dan maar naar het noorden. Nu ervaarden we weer het voordeel van een niet vooraf tot in de detail vastgelegde route. Er was niet één bepaald adres waar we aan het eind van de dag moesten zijn. We hadden verwacht op deze route minder problemen te hebben, dat was waarschijnlijk ook wel zo, maar toch.... De temperatuur zakte onder het vriespunt, er was een harde wind opgestoken en het was gaan sneeuwen. De sneeuw joeg over de weg en bleef hier en daar in duinen liggen. Af en toe echt eng!

Maar we kwamen uiteindelijk veilig aan in Ranfurly, waar we koffie dronken in een Art Deco hotel. Het was koud, zelfs binnen! Bij Palmerston kwamen we weer op de M1 en reden door tot Timaru. We zouden gaan overnachten in Ashley Motel. Toen we even de stad hadden bekeken op zoek naar een plek om te eten, kwamen we terecht bij een Italiaans restaurant, Casa Italia. We maakten een praatje met de eigenaar die uit Italië kwam, omgeving Como meer, getrouwd was met een Nieuw Zeelandse: Women makes you go to the moon!"

Toen we daar 's avonds wilden gaan eten had hij een heel verhaal. Hij wilde bijna sluiten want de kok was er niet, zijn huis stond in brand, maar hij had gedacht: misschien komen die twee Nederlanders wel. Kortom: we waren heel lang de enige gasten. De eigenaar  kookte, bediende, verzorgde de haard, de muziek, de kaarsjes en had ook nog af en toe tijd voor een praatje! Ooit had hij de prijs van Beste Restaurant van Canterbury gewonnen. Op de terugweg naar het motel zagen we dat er inderdaad in de hoofdstraat een brand was geweest!

De volgende dag, 6 oktober, ging ik even hardlopen en Jan ging naar de botanische tuin. Bij zijn terugkomst bij het motel bleek er een lekke band te zijn. Via Hertz en een lokale garage werd dit opgelost en kort na 11 uur konden we vertrekken, via Geraldine (ge-emaild) en Woodbury (lunch bij een riviertje) naar the Banks Peninsula.