13 november.

We zitten boven in de bus, voorin, mooi zicht naar buiten, maar niet de veiligste plek. Het is nu 13.30 uur. We zitten dus al vanaf gisteravond 8 uur op onze stoelen in de bus. De bus is vol, veel mensen zitten hier om dezelfde reden als wij. Je krijgt wel een heel goed gevoel voor de gigantische afstanden in dit grote land, de wegen zijn recht, ook hier zijn ze blijkbaar bang voor bochten, er komt geen eind aan. Naast de wegen vlak land met weinig, wat droge struiken, de enige variatie die er was, dat was dat er af en toe iets minder dorre struiken waren waardan ook wat vee graast. Ook zagen we wat zoutmeren en nu en dan wat piepkleine dorpjes. Kleine dorpjes, met piepkleine huisjes, die lijken op de huisjes in de sloppenwijken van B.A. Wat werden we daar triest van, zo'n groot gebied rond de spoorlijnen met duizenden krotten, bewoond door mensen die waarschijnlijk officieel niet bestaan. De mooiste "gebouwen" die we nu onderweg zien zijn de tankstations.

In onze reisgids zitten vrij goeie kaartjes van Argentinië, als we niet in onze mini-boekjes lezen, dan lezen we in de reisgids of proberen we de route op onze kaartjes te volgen. Tja, en dat levert meteen een heldendaad van Jan op. Op 1 van de weinige keuzemomenten op onze route, die vrijwel onveranderd naar het zuiden is, nam de chauffeur een afslag naar het noorden. Er waren wat wegwerkzaamheden op onze route, ik dacht daarom: we moeten blijkbaar omrijden. Jan, met zijn willen weten en niet zomaar alles geloven, hield bij hoog en bij laag vol dat het niet klopte, dat we verkeerd reden: kijk maar, zei hij, we rijden richting de zon en die staat in het noorden op dit halfrond. Jan ging naar beneden en vroeg aan de chauffeurs waarom we naar het noorden reden, ze antwoorden hem dat dit niet het geval was, hij zag het verkeerd, al die bochten!!! in weg! De zon staat steeds ergens anders. Ik nog zeggen, laat ze nou, ontspan toch, ze zullen wel weten wat ze doen., ze moeten vast omrijden. Nee dus, na 3 kwartier de verkeerde kant op te zijn gereden, keerden ze de grote bus om en reden weer 3 kwartier terug naar het punt waar we de juiste route weer oppakten. Ongetwijfeld heeft Jans vraag ze toch aan het denken gezet! Om 14.00 uur arriveren in Puerto Madryn is nu een mission impossible. Arme Jan, zijn vrouw trok zijn goede inzicht in twijfel! Hoe maak ik dat weer goed?