22 november: Tocht naar de Chileense grens
Eerst gingen we San Martin verkennen en vervolgens met de auto langs mooie uitzichtpunten over het meer, langs de noordoever over een redelijk goede onverharde weg naar de Chileense grens. Afstand van 45km met zelfs standjes en Valdiaanse regenwouden omdat de nabijheid van de Andes de hele natuur doet veranderen. In Bariloche regent het 200mm en een stukje verder zomaar 4000mm. Aan het einde van het meer is het nog een paar km tot de grens. Het is de laagste grensovergang tussen A en C met een hoogte van 650m. Wij zijn gestopt bij het restaurant met bijzondere vogels op het strand.
Totaal uitgestorven en opeens een jong vrouwtje die voor ons de lunch gekookt heeft. Ook toen we weggingen waren we nog steeds de enigen. De tocht liep in feite steeds langs het meer en daar geen aswolken en daarom prachtige vergezichten met de besneeuwde Andes op de achtergrond. Op de terugreis naar SM zagen we naar het Oosten ook het skigebied waar SM met name van bestaat. Zeer veel skiverhuur en outdoor kleding winkels. We komen steeds hetzelfde Nederlandse stel uit Leidschendam tegen en ze hebben van ons Luz geleend geschreven door Elisa Osorio, een boek dat veel Argentijnen tot onze verbazing niet blijken te kennen. Het hotel was een tegenvaller maar Jan is to blame want die zou wel even iets moois via booking.com uitzoeken. Het blijkt een timesharing complex te zijn dat dit jaar ook aan 3en verhuurt en men totaal geen ervaring met buitenlanders heeft. Het is wat vervallen en heeft het "verkeerde" publiek, want wij zijn niet alleen de enige buitenlanders maar ook de enige niet- time-sharers. De kamer was overigens zeker niet klein. Beide keren in het stadje gegeten maar wel behoorlijk uitgestorven, hoewel het verkeer op de dag erg druk is met kennelijk locals.