7 december: Foz d'Iguazu

Met de lijnbus gingen we naar de watervallen, een deel dezelfde route als gisteren vanaf het vliegveld. Om bij de watervallen te komen moesten we vanaf de ingang van het Nationaal Park met een treintje, stampvol!! Maar ja, we hebben natuurlijk niet het alleenrecht om zo'n natuurfenomeen te bewonderen! We moesten een keer overstappen en ja hoor, opnieuw troffen we de Duitsers. Zij vonden dat duidelijk wel leuk en wij ook, dus we zijn wat met elkaar opgetrokken deze dag. Hoe omschrijf je nou het ervaren van deze watervallen. Moeilijk, net zoals het moeilijk is om het beeld vast te leggen op foto's. Je beleeft deze watervallen; de toenemende "dreiging" als je dichterbij komt, steeds meer geluid, steeds meer water, steeds meer waterdamp in de verte. En als je dan op het punt komt waarop de Duivelsstrot maximaal zichtbaar, hoorbaar en voelbaar is, dan onderga je dat; je ziet, voelt, hoort. Je wordt nat, iedereen om je heen raakt een beetje opgewonden. Het is echt niet goed te beschrijven. We waren 's avonds gewoon moe van al deze sensaties, maar super voldaan. Ik kan me zo voorstellen dat Jan daar nog eens met mij naar toe wilde, volgens mij is het voor hem niet de mogelijke teleurstelling geworden, waartegen hij zich stilletjes een beetje had gewapend. Toen hij er in 1983 was, was een deel van de loopbruggen weggeslagen door erg hoog water, hierdoor heeft hij nu veel meer gezien dan indertijd. We zagen nog wel het hotel (Sheraton) en zelfs, natuurlijk van een afstand, de kamer.
We aten 's avonds in een leuk restaurant waar Beatle-muziek werd gedraaid, maar dan vertolkt door een Argentijnse dame, heel mooi. We kregen de naam van deze dame van het meisje dat ons bediende: Bossa. Onthouden, eens op internet opzoeken.

8 december: Puerto Iguazu

Vandaag was een ontspanningsdag, op ons gemak opgestart en daarna liepen we naar het drielandenpunt van Argentinië, Brazilië en Paraguay. Dit punt is gelegen daar waar de Iguazu in de Parana stroomt en dan midden in de rivieren. We liepen een stuk langs de Parana en kwamen uiteindelijk terecht in het hotel Panoramic, waar we heerlijk lunchten.
We gingen weer naar hetzelfde restaurant. Het regende nu, dat hebben we nog niet zo vaak meegemaakt in deze vakantie. Alleen in Salta een keertje en natuurlijk toen we aankwamen in Ushuaia.

9 december: Braziliaanse kant van de watervallen

We werden om 8.10 uur opgehaald bij het hotel met een klein busje, dat ons bracht naar een grote bus om ons over de grens en naar de Braziliaanse kant van de watervallen te brengen. Het wachten bij grens duurde langer dan de wandeling langs de falls. We wilden wat langer blijven dan de excursie zou duren, maar al met al duurde het zo lang dat we om half 3 pas in het hotel waren met de excursiebus. Met het hotel was niet veel mis anders dan dat er geen concurrentie is. Het ligt naast de ingang van het park. Verder is het groot en in een mooi eigen park gelegen. De Braziliaanse kant van de watervallen is fantastisch qua uitzicht. Het geeft een panoramische blik op de 2,5 km brede val en ook de getrapte neerstortend van het water is goed te zien itt de Argentijnse kant. De wandeling is een- richtingsverkeer en inderdaad een juweeltje. Neemt niet weg dat je de natuur, het lawaai, de nevel, kortom het 1 zijn met de watervallen van de Argentijnse kant wel mist. Op de enige wandelpier werd dat een beetje goedgemaakt met een forse nevel waarvoor we speciaal 2 ponchos hadden gekocht en na gebruik hebben we een paar toeristen daar erg blij mee gemaakt. 

En toen zat het er op................................ Wat ongelofelijk veel verschillende indrukken hebben we verzameld in deze ene vakantie. Zoveel verschillen in één land. We zijn onder de indruk, nog steeds.................